Το τελευταίο πράγμα που είσαστε είναι «Charlie»

ΜΑΥΡΗ ΛΙΣΤΑ

Εξώφυλλο του Charlie Hebdo, 26 Νοεμβρίου 1973

Αυγουστίνος Ζενάκος

Καθώς στεκόμαστε παγωμένοι μπροστά στη δολοφονία των ανθρώπων του Charlie Hebdo, είμαστε υποχρεωμένοι να υποστούμε και τη χυδαία υποκρισία -και εργαλειοποίηση του φονικού- από όσους ανακάλυψαν αίφνης πως «ils sont charlie».

Σαν τον Αντώνη Σαμαρά που βρήκε την ευκαιρία να συνδέσει το «μακελειό στη Γαλλία» με τους «λαθρομετανάστες» της Ελλάδας και τον ΣΥΡΙΖΑ που «θέλει να τους δώσει μαζικά ιθαγένεια ασφάλιση και περίθαλψη». Αλλά και όσους τον στηρίζουν και γράφουν κάθε μέρα ότι πρέπει να τον στηρίξουμε όλοι επειδή, λένε, εγγυάται την παραμονή μας στην Ευρώπη.

Δείτε την αρχική δημοσίευση 293 επιπλέον λέξεις

Χτες «ήμασταν όλοι Τσάρλι»…

Το χιούμορ πέθανε όρθιο

Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία

Στο Παρίσι, οι ισλαμοφασίστες σκότωσαν το χιούμορ. Οι γελοιογράφοι δουλεύουν με όπλο το πενάκι τους και αμύνονται με έξυπνες ατάκες, κι έτσι οι θρασύδειλοι εκτελεστές μπόρεσαν εύκολα, οπλισμένοι σαν αστακοί, να θερίσουν τον 80χρονο Βολίνσκι, τον Καμπύ, τον διευθυντή έκδοσης Σαρμπ και τους άλλους, και να φύγουν σαν κύριοι. (Κι αν αναρωτιέστε, πώς έγινε και βρήκαν όλα τα επιφανή στελέχη του Charlie Hebdo στα γραφεία, η απάντηση είναι απλή: ήξεραν ότι εκείνη τη μέρα και ώρα γινόταν η εβδομαδιαία σύσκεψη του επιτελείου του περιοδικού).

Η ελευθερία της έκφρασης δοκιμάζεται σκληρά τα τελευταία χρόνια στην ευρωπαϊκή ήπειρο -κι όσο κι αν δεν γίνεται σύγκριση ανάμεσα στη φονική βία των ισλαμοφασιστών και στη νόμιμη βία του νόμου περί βλασφημίας, το αποτέλεσμα είναι τελικά το ίδιο, η αυτολογοκρισία.

Κάποιοι έσπευσαν να εκμεταλλευτούν το γεγονός: «Και μερικοί δεν θέλουν τον φράχτη» σχολίασε ο Άδωνης -δεν ξέρει ότι όλοι οι προηγούμενοι ισλαμοφασίστες εγκληματίες είναι γέννημα-θρέμμα…

Δείτε την αρχική δημοσίευση 893 επιπλέον λέξεις