Είναι το μελάνι που πρέπει να κυλά, όχι το αίμα…

Το Φιστίκι

Δεν είναι εύκολα τα λόγια μπροστά στον απόλυτο παραλογισμό, κάθε είδους.
Και δυστυχώς, έχουμε χορτάσει παραλογισμό τον τελευταίο καιρό.
Σήμερα, το «Φιστίκι», σαν σατιρικό περιοδικό που ήταν, πενθεί για την άδικη και παράλογη πολύνεκρη δολοφονική επίθεση, στα γραφεία του γαλλικού περιοδικού Charlie Hebdo, εκ μέρους κάποιων φανατικών, που τυχαίνει αυτή τη φορά να είναι μουσουλμάνοι, αλλά θα μπορούσαν να ήταν οποιοιδήποτε φανατικοί (βλέπε τον -χριστιανό- Νορβηγό ακροδεξιό δολοφόνο Μπρέϊβικ). Ο θλιβερός απολογισμός είναι 12 νεκροί, ανάμεσά τους αγαπημένοι σκιτσογράφοι, που μεγαλώσαμε μαζί τους μέσα από τη «Βαβέλ», όπως ο 80χρονος Wolinski, αλλά και -τραγική ειρωνεία- ένας μουσουλμάνος αστυνομικός.
Ο τίτλος του σημερινής ανάρτησης είναι κλεμμένος από την παρακάτω φωτογραφία:

sang-encre

Η κοινότητα των σκιτσογράφων πενθεί με τον μόνο τρόπο που ξέρει, με το πενάκι της:

Το τελευταίο σκίτσο του δολοφονημένου Charb, προφητικό…

Charb-CharlieHebdo

Το χειρότερο είναι πως κάποια ακροδεξιά φαντάσματα, βρήκαν αφορμή για να παίξουν τρομολαγνικά ισλαμοφοβικά παιχνίδια, εξισώνοντας τους φανατικούς…

Δείτε την αρχική δημοσίευση 23 επιπλέον λέξεις

Καραμούζες

ΑΔΕΣΠΟΤΟΣ ΣΚΥΛΟΣ

GypsyCaravan

Ένας τυφλός ονόματι Κόλμαν γύρισε τον κόσμο απ’ άκρη σε άκρη με το λευκό του μπαστούνι να προπορεύεται. Έβλεπε με τα πόδια, όπως ο συγγραφέας βλέπει με τα δάχτυλα. Όπως οι γύφτοι μουσικοί βλέπουν με τα πνευμόνια. Έψαχνε με την αφή ενός ξένου σώματος, το κενό, ανάμεσα στα αγκάθια και τις πέτρες. Την αλήθεια που εισχωρούσε κάθε τόσο στο καταργημένο οπτικό του πεδίο και μπορούσε με μια αξιοσημείωτη ικανότητα αφαίρεσης να περιγράψει το θαυμαστό της αφαλό. Ο Κόλμαν δεν είχε ανάγκη το καθρεφτάκι για να ξυριστεί. Κι ο συγγραφέας δεν έχει ανάγκη την εικόνα για να εκφραστεί. Ψάχνει την τέμνουσα που θρυμματίζει τον κύκλο της ζωής και την εφαπτομένη που οριοθετεί το μυστήριο της ύπαρξης. Τη γλώσσα της αγάπης που παρηγορεί την ματαιοδοξία του. Την αξία χρήσης του γραπτού λόγου που φοβίζει ή μαγεύει. Τις αισθήσεις που καταλήγουν στο στομάχι. Στο παχύ έντερο που έχει προσχεδιάσει την απόρριψη της επιθυμίας…

Δείτε την αρχική δημοσίευση 242 επιπλέον λέξεις