Άλλο το να σε μάθει κάποιος να μιλάς κι άλλο να σου διδάξει τη γλώσσα. Υπάρχει για παράδειγμα η γλώσσα της προσευχής, που τη διδάσκει ο ιερέας, μια γλώσσα που απευθύνεται σ’ έναν ξένο, σ’ έναν άγνωστο, στο θεό, μια γλώσσα που αντιμετωπίζει τους πιστούς σαν παιδιά που δεν ξέρουν το νόημα των συναισθημάτων τους. Μια γλώσσα που τη χαρακτηρίζει η διαμεσολάβηση και η προφητική επιτακτικότητα, η ασυμφιλίωτη με τους φυσικούς νόμους. Μια γλώσσα με σημεία και σύμβολα, που αναφέρονται σ’ έναν δεδομένο κώδικα. Μια εύπλαστη μεταφυσική που προσδοκά τον οδυρμό της αγέλης μέσω της γοητείας μιας οραματικής υπέρβασης. Ο ιερέας πουλάει ελπίδα και παράδεισο αφού περάσει το μυαλό του πιστού μέσα απ’ τις αμαρτίες και τις τιμωρίες τη νηστεία και τις δοκιμασίες. Ο ιερέας είναι ο πατέρας ο βοσκός ο υπουργός ο πρόεδρος ο γαμιάς όλων μας. Είναι ο δάσκαλος που μας διδάσκει μια γλώσσα χωρίς να μας μαθαίνει…
Δείτε την αρχική δημοσίευση 54 επιπλέον λέξεις
a hairless ape 