Πολλές φορές η σκέψη κείτεται επίπεδη, απαρηγόρητη κι ανίσκιωτη, μπροστά στην ειρκτή των γεγονότων που σμιλεύουν την εικόνα του μέλλοντος.
Απ’ τις πολιτικές φαρμακείες και τα ιστορήματα του παρελθόντος βλέπουμε πως, όταν νίπτει κανείς τας χείρας του σε μια σύγκρουση μεταξύ ισχυρών και αδυνάτων, δεν σημαίνει ότι μένει ουδέτερος, σημαίνει ότι παίρνει το μέρος των ισχυρών.
Κι αυτό είναι το αξίωμα πληρότητας της δυτικής κυριαρχίας. Όταν δεν συμμετέχεις στις συγκρούσεις είσαι με το μέρος του ισχυρού. Ο ισχυρός δεν έχει ανάγκη τη δύναμή σου για να νικήσει τον αδύναμο, αλλά τη συναίνεσή σου πως δεν θα βοηθήσεις τον αδύναμο να νικήσει τον ισχυρό.
Αυτή η μακάβρια αντιθετοαντιστροφή των συσχετισμών είναι φορεμένη σ’ όλα τα αρκουδοτόμαρα του φιλελεύθερου ιδεαλισμού που εκκλησιάζεται στις ακαδημίες. Σε όλα τα συναξάρια αποδεκτής ποίησης και σε όλα τα ελαφρόμυαλα κουβεντολόγια του καθημερινού βίου.
Ο σίγουρος πελάτης της ονειροπαγίδας του κλιματιζόμενου εφιάλτη λογαριάζει στον ιδιωτικό του νυμφώνα…
Δείτε την αρχική δημοσίευση 199 επιπλέον λέξεις
a hairless ape 