στη χάρη σταθάτου
Αν υπάρχει κάπου μαγεία αυτή βρίσκεται στη φυλή που δεν ελέγχει την αναπνοή της. Στα όντα που δεν μάθαν ανάγνωση και χειραψία. Στα όντα που συνθέτουν πάνω στη γλώσσα κι όχι πάνω στη σελίδα και που η ποίησή τους είναι το παραπέρα της πραγματικότητας. Σκέψεις μακριές και προτάσεις σύντομες. Το ανήσυχο σπάταλο χτυποκάρδι των καλοκαιρινών μηνών. Να παίρνουμε την επιθυμία κατά γράμμα και να γινόμαστε αυτά τα όντα που επιθυμούν αενάως. Αυτά τα όντα που δεν κρύβουν την πρωινή τους στύση, το γέλιο τους και το θυμό τους. Αυτά τα όντα που αντιστέκονται περισσότερο και υπακούν λιγότερο. Παίζοντας και κράζοντας και αλαλάζοντας, κάνοντας ενέσεις σε μαξιλάρια και ασκήσεις απελπισίας στο βραδινό κρυφτό. Στα όντα προ κινητού και προ τεχνολογίας. Προ κοινωνικής ανασφάλειας και προ συλλογικής νεύρωσης. Στα όντα προ χριστιανών του ελληνικού δημοσίου και προ πεινασμένου πρωκτικού πάθους για συσσώρευση πλούτου και δύναμης και σεξουαλικής κυριαρχίας…
Δείτε την αρχική δημοσίευση 176 επιπλέον λέξεις
