Είμαστε μια παράξενη οικογένεια. Ο μαύρος Αδάμ και η μαύρη Εύα. Σ’ αυτό τον κόσμο όπου τα πράγματα γίνονται από υποχρέωση ή από κομπορρημοσύνη εμάς μας αρέσουν οι ελεύθερες και άσκοπες ασχολίες. Οι ασήμαντες δουλειές. Δεν φοράμε φίμωτρα. Δεν έχουμε μεταξωτά βρακιά. Δεν είμαστε φτωχοί ή πλούσιοι. Φυλακισμένοι ή άρρωστοι, καλοί ή κακοί. Δεν είμαστε πρωτότυποι, δεν έχουμε τεχνολογία και μηχανές. Κυνηγάμε για να φάμε κι όχι για να σκοτώσουμε. Έχουμε τον τρόπο να κάνουμε τον ήλιο μαύρο και την νύχτα να φλέγεται. Είμαστε απλοϊκοί και άξεστοι. Οι πρόγονοί μας είναι ποτάμια, δέντρα, δάση, λιβάδια. Είμαστε σκόνη, ένα τίποτε. Όλα όσα φτιάχνουμε τα παίρνει ο άνεμος. Τα παιδιά μας έχουν πολλές μητέρες και πολλούς πατεράδες. Εδώ απ’ τους πόρους των αντρών ξεπηδούν γυναίκες και απ’ τον ιδρώτα των γυναικών άντρες. Όποιος πεθαίνει γεννιέται κι όποιος γεννιέται παθαίνει. Η καλή και η ανάποδη μπερδεύονται. Κανείς δεν κάνει κουμάντο κι ούτε ποιό…
Δείτε την αρχική δημοσίευση 278 επιπλέον λέξεις
