(Κείμενο που δημοσιεύτηκε στη στήλη Ιστορίες της Πέμπτης, στο περιοδικό Στάχτες, στις 15 Ιανουαρίου 2015)
*(μα εγώ δεν ήξερα βανίλια τι θα πει)
Mια μέρα, εκεί που περπατούσα, είδα ένα αφρόψαρο στα χαλίκια. Ήταν ασημένιο και πολύ αξιοπρεπές. Κατάλαβα πως την προηγούμενη νύχτα έπρεπε να είχε πολύ κύμα, γιατί εκείνο το πρωί η θάλασσα είχε τραβηχτεί προς τα μέσα και στα βότσαλα υπήρχαν πολλά σκοτωμένα υδρόβια ζώα. Έσκυψα και κοίταξα το αδικοχαμένο αφρόψαρο από κοντά. Όταν τα ζώα είναι τόσο ήσυχα με κάνουν και νιώθω δέος.
Δείτε την αρχική δημοσίευση 755 επιπλέον λέξεις