Ζήτω η εξεγερμένη αξιοπρέπεια κουφάλες

This gallery contains 1 photo.

Δημοσιεύθηκε αρχικά στο Society VS distortion:
Είχε τα πάντα και αποφάσισε να μην έχει τίποτα, ίσως όταν δεν έχεις τίποτα έχεις τα πάντα. Διαβάζω τις τελευταίες μέρες διάφορα σκουπίδια να κατηγορούν τον Νίκο Ρωμανό, ως ένα κακομαθημένο πλουσιόπαιδο που κάνει καπρίτσια. Πρώτον ο…

Πες το με ποίηση (75ο): «Φόβος»….

Λόγος Παράταιρος

-«Μην τους φοβάσαι, στο φόβο σου ποντάρουν» (Γιάννης Ρίτσος)

-«…Ὁ φόβος,
ὄνομα οὐσιαστικὸν
στὴν ἀρχὴ ἑνικὸς ἀριθμὸς
καὶ μετὰ πληθυντικὸς
οἱ φόβοι.
Οἱ φόβοι
γιὰ ὅλα ἀπὸ δῶ καὶ πέρα…»
(Κική Δημουλά)

-Κατερίνα Αγγελάκη – Ρουκ, «Φόβος το νέο πάθος»
“Οι πληγές δεν ανθίζουν πια
σε ποιήματα και τραγούδια ·
κακοφορμίζουν μονάχα.
Η θάλασσα δεν είναι πόθος
που πλέει στ’ανοιχτά
αλλά φόβος του βυθού.
Τι έγινε η χαρά της ζωής
που καταχτούσε την κάθε στιγμή
ακόμη κι όταν η μέρα ξημέρωνε δυσοίωνη;
Τώρα πόνος κανένας
δε μαστίζει το κορμί
αλλά το μέσα το αλυσοδένει
ένας νέος παντοδύναμος τύρρανος:
ο φόβος.
Ήρθε ο φόβος και σάρωσε
όλα τα πάθη.
Ο έρωτας τώρα μοιάζει
πότε με ζητιάνο στη γωνιά
και πότε με γελωτοποιό χωρίς δουλειά
αφού κανέναν πια δεν κάνει να γελάσει.
Ένα είναι το πάθος · ο φόβος
π’απλώνεται σαν σάβανο
και όλα τα σκεπάζει.
Φόβος για την κατάρρευση
της φύσης…

Δείτε την αρχική δημοσίευση 510 επιπλέον λέξεις

Ορισμοί

ΑΔΕΣΠΟΤΟΣ ΣΚΥΛΟΣ

Τέχνη είναι η σύγκρουση μ’ αυτό που μας επιβάλλεται.
Τέχνη είναι η απεγνωσμένη μας προσπάθεια να ακυρώσουμε το ήδη συντελεσμένο.
Τέχνη είναι οι ερωτικές επιστολές. Η ολομόναχη γύμνια μας στα χέρια του ταχυδρόμου.
Τέχνη είναι το καπρίτσιο μας να χαρτογραφήσουμε τα γεννητικά μας όργανα.
Τέχνη είναι να βγάζουμε απ’ τα έγκατα τη φωνή του ποδοπατημένου.
Τέχνη είναι να μπορείς να αγγίξεις τον άλλον από έτη φωτός μακριά.
Τέχνη είναι τα χρυσά δόντια των γύφτων που πεθαίνουν γελαστοί μέσα στα τραγικά σκοτάδια της ελευθερίας.
Τέχνη είναι να λατρεύεις το μουνί της μάνας σου και το μουνί της γυναίκας.
Τέχνη είναι να θυμάσαι πάντα από πού ξεμπούκαρες.
Τέχνη είναι πάνω στο αλλόκοτο ικρίωμα της φαντασίας να βγάζεις πνοή ζωής.
Τέχνη είναι η αποκάλυψη της φθοράς που μας πλάθει.
Τέχνη είναι οι στιγμές που μας βασανίζουν για μια αιωνιότητα.
Τέχνη είναι να χύνεις ανεμπόδιστα.

Δείτε την αρχική δημοσίευση

Δώδεκα ντουζίνες μεζεδάκια

Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία

Λέγοντας «δώδεκα ντουζίνες» μεζεδάκια δεν εννοώ βέβαια ότι στο σημερινό μας άρθρο παραθέτω 144 μεζεδάκια (τόσα είναι οι δώδεκα ντουζίνες). Τόσα πολλά δεν είναι δυνατόν να μαζευτούν σε μια βδομάδα. Απλώς το σημερινό σαββατιάτικο άρθρο είναι το 144ο, όχι από τότε που άρχισα να δημοσιεύω άρθρα με μεζεδάκια, αλλά από τότε που άρχισα να τα μετράω -κι επειδή δεν έβρισκα καλύτερον τίτλο, και αφού ο αριθμός 144 μου ασκεί παιδιόθεν έλξη, καλός τίτλος είναι κι αυτός.

(Μικρός σαν ήμουν, στο δημοτικό, είχε τύχει να αναφέρει ο παππούς μου ότι το 144 είναι το τετράγωνο του 12, και ο αριθμός, ο πρώτος που ήταν έξω από το προπαιδειακό σύστημα ως το 100, σαν το Άλφα του Κενταύρου να λέμε, μού έχει εντυπωθεί).

Πάντως, αυτή η 144η σαββατιάτικη πιατέλα μας δεν είναι εντελώς γεμάτη μεζεδάκια, επειδή η βδομάδα που δεν πέρασε ακόμα ήταν πολύ φορτωμένη -και δεν βοηθήσατε πολύ κι εσείς. 🙂

Δείτε την αρχική δημοσίευση 2.096 επιπλέον λέξεις

Το αντεργκράουντ της Νέας Εποχής

Τεος Ρομβος

(Ειδικό αφιέρωμα στο Ιδεοδρόμιο που κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 1991 με εισαγωγή του Λεωνίδα Χρηστάκη)

Η ΑΓΝΩΣΤΗ (ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ) ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

ΟΙ ΑΓΝΩΣΤΟΙ (ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ)

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

Η ΑΓΝΩΣΤΗ (ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ)

ΓΡΑΦΗ

Από μια καλή πρωτοβουλία ενός γνωστού(;) έλληνα συγγραφέα που ζει εδώ και μερικά χρόνια στο πρώην Δυτικό Βερολίνο, του Τέου Ρόμβου, έχουμε τη μοναδική ευκαιρία να παρουσιάσουμε «δείγματα γραφής» αρκετών συγγραφέων που είναι γνωστοί -εκτός του ελλαδικού χώρου. Η πρωτοβουλία αυτή του Ρόμβου και της Χαράς Πελεκάνου, που μετέφρασαν και επιμελήθηκαν όλη την παρουσίαση, ανοίγει κάποιο φως σε άγνωστες πτυχές μιας γραφής και μιας νοοτροπίας «στάσης ζωής», που στην Ελλάδα, στη συντριπτική πλειοψηφία των ελλήνων συγγραφέων είναι άγνωστη, για να μην πω ακατανόητη. Δεν είναι –ήταν- μόνο το πάθος που κυριαρχούσε στη ζωή αυτών των ανθρώπων που διαλέχτηκαν εδώ, ήταν και είναι ο μετασχηματισμός του πάθους αυτού σε μια έκφραση, άλλοτε ποιητική και άλλοτε πρόζας που μας αφήνει –εμάς τους Μεσόγειους-…

Δείτε την αρχική δημοσίευση 346 επιπλέον λέξεις