Οι ερασιτέχνες εραστές διαθέτουν ένα υπερόπλο που συγκινεί το έτερον φύλλο. Είναι τόσο ατσούμπαλοι και ασυνάρτητοι, που δημιουργούν ατμόσφαιρα. Φλερτάρουν και ρετάρουν σαν αρχαίες βιντεοκασέτες που τις μασάει η αναλογική μηχανική σκέψη. Είναι οι ποιητές που κατουριούνται μπροστά στη Μούσα. Όσοι έχουν ακόμη μπόλικη μανούλα να καταναλώσουν. Αυτά τα αντράκια που φόρτωσαν στην παιδική τους ηλικία όλο το οιδιπόδειο λογισμικό. Αυτοί που πάσχουν από λαχτάρα αλλά και φόβο. Αυτοί που τη σφοδρότητα της επιθυμίας τους, την έκαναν είδωλο, χάνοντας ανεπιστρεπτί το αντικείμενο του πόθου. Ο ερασιτέχνης της όποιας συλφίδας και της όποιας καλλιέπειας είναι τραγικό πρόσωπο. Παρότι αυτός νομίζει πως είναι μπήχτης, στα μάτια των άλλων είναι ξευτίλας και σακί με πέτρες. Είναι ο φλύαρος που κομπορρημονεί για τις κατακτήσεις του. Είναι ο αργόσχολος που ομιλεί δια τον εαυτόν του και τις τζούφιες κατακτήσεις του. Είναι ο φιλελέ και άνετος αλλά με ακροδεξιό αντεράκι. Είναι ο συνταξιούχος που αφού άρμεξε…
Δείτε την αρχική δημοσίευση 132 επιπλέον λέξεις
